Anti.Anti. kiest

“Gisteren werden er voor Werelddierendag heel wat mooie dieren getekend om uit te kiezen. Uiteindelijk was het deze tekening van een baltimoretroepiaal die mij het meest overtuigde. Intuïtief sprak deze tekening mij aan vanuit mijn voorliefde voor vogels. Verder sprak ook de eenvoud en elegantie van dit werk mij aan: het minimaal kleurgebruik, met de sterke aanwezigheid van wit in de vogel. Doordat Laure hetzelfde wit van de vogel als achtergrond gebruikt, zorgt dit ervoor dat deze straalt op zichzelf en zich op zijn plaats lijkt te voelen op het papier. De positie van elke lijn en vorm is precies daar waar het moet zijn en vormen zo een goede compositie. Al deze elementen zorgen ervoor dat dit werk er voor mij uitspringt en ik ernaar kan blijven kijken om het te bewonderen.”

“Deze ochtend waarschuwde Judith Vanistendael al voor enige laattijdigheid per mail: “Ik zit op een boot tussen Engeland en Spanje. Normaal is er internet, maar het stormt.” En toen viel het contact weg.
Daarom koos niet Judith, maar Kunstwerkt op de valreep de tekening van de dag:

“Iedere dag blijven er verrassend veel tekeningen verschijnen. Sommigen tekenen af en toe, maar het is ook fijn om langzaamaan de volhouders te kunnen onderscheiden. Penelope Deltour is één van die toegewijde uitslovers, die zich duidelijk heeft voorbereid op onze #apaperaday19. Zo creëert Penelope op haar account een beeldverhaal, waarbij het iedere dag uitkijken is naar het vervolg. Een potvis, de zee, en een man in een hutje op een vlot spelen de hoofdrol. Het is op dit moment nog uitkijken naar welke wendingen het verhaal zal nemen, maar de enige zekerheid is dat het narratief binnen 31 afleveringen vervat zit.
Wanneer we voor het eerst langs de tekening van Penelope scrolden, leek het een berg die dreigt af te brokkelen, maar snel werd duidelijk dat er iets magischer achter de tekening schuilt. Vooral het mannetje op de rand merk je pas later op. Het is zo’n afbeelding waar je naar kan blijven kijken, en laag per laag meer geïntrigeerd raakt door het verhaal dat wordt verteld. Vooral het vlaggetje die daar zo dapper wappert, met een miniatuurpotvis, verblijdt ons het meest.
Verbluffend ook hoe de textuur van de potvis tot leven komt.
Wij kijken alvast uit naar de volgende episode van deze #humpbackwhale.”

‘Dit is een tekening met een opvallende en krachtige compositie: de figuur is dwars over het hele blad geplaatst en boeiend afgesneden onder de romp. De zwarte penseelstreek links van het blad zorgt ervoor dat we ‘binnenkijken’ in de scène van de tekening. Met minimale middelen weet de tekenaar een hele sfeer en ruimte te scheppen die bovendien tot de verbeelding spreekt. Ligt het jonge meisje ontspannen met haar armen achter haar rug op een bed? Of slaapt ze rechtop zoals een poes of een paard dat kunnen? Slaapt ze eigenlijk wel of zijn haar ogen gesloten in een moment van gestolen genot? Een spel van vrijheid en gebondenheid, sereniteit en spanning wordt opgeroepen in één enkel beeld. En Breitners en Balthus’ meisjes zijn nooit ver weg.’