In januari dompelt een nieuwe groep kunstenaars zich onder in het zesdelig traject Parcours. Ex-deelnemer Eefje Van den Brande (Parcours 2020) vertelt ons hoe ze de reeks ervaarde, en hoe die vandaag nog doorsijpelt in haar werk.
Eefje: 'Na de kunsthumaniora volgde ik schilderkunst aan PXL Hasselt. Ik voelde altijd dat ik kunst wil maken en ermee naar buiten komen, maar het was zoeken naar de juiste aanpak. Dat was niet gemakkelijk. Het voelde bijna alsof ik in een groot gat viel na het afstuderen. Ik nam deel aan verschillende groepstentoonstellingen en leerde stilaan meer bij over zaken als het belang van goede foto’s, hoe je een expo opbouwt enzovoort. De publicaties van Kunstwerkt hielpen me daarbij op weg. Met die nieuwe kennis zette ik een kleine solotentoonstelling op in 2018. Het voelde goed, en ik voelde dat ik ermee wilde doorgaan.'
'Ik wilde vragen kunnen stellen, netwerken, andere mensen leren kennen die met hetzelfde bezig zijn. Het gevoel hebben dat ik niet alleen sta in mijn zoektocht.'
'Dus toen ik hoorde over Parcours twijfelde ik niet om me in te schrijven. Ik had al veel informatie ingewonnen en dingen opgezocht. Maar ik wilde ook vragen kunnen stellen, netwerken, andere mensen leren kennen die met hetzelfde bezig zijn. Het gevoel hebben dat ik niet alleen sta in mijn zoektocht. Het heeft me heel erg geholpen. Gaandeweg werd ik zelfverzekerder en ik probeerde ik meer en meer dingen in de praktijk uit, weliswaar met vallen en opstaan. Op een bepaald moment trok in zelfs mijn stoute schoenen aan en contacteerde de Warande in Turnhout. Dat resulteerde in een solotentoonstelling. Niet slecht toch?'
'Bij de sessie ‘Fotografeer je werk’ oefenden we in kleine groepjes, zo leerden we van elkaar wat wel en niet werkt. De tip die ik zeker meenam: je hoeft geen dure apparatuur aan te kopen, het is vooral de juiste belichting en opstelling die belangrijk is. Tijdens de sessie ‘Schrijven over je beeldend werk’, merkte ik dat het niet evident is om over je werk te schrijven. Ik was eigenlijk ook van mening dat het beeld op zich moet spreken. Maar door die sessie - en door er met anderen over te praten - ben ik nu overtuigd van het idee dat mijn werk wél een verhaal mag bevatten. Ik leerde dat je echt tot de essentie mag gaan, en dat je de confrontatie met jezelf niet uit de weg mag gaan. Dat laatste kan soms moeilijk zijn, want er komt wel een en ander naar boven. Je wordt ook aangemoedigd om met anderen over je werk te praten en om zelf regelmatig over je werk te schrijven.'
'Mijn artist-statement veranderde ik een 30-tal keer tot ik het gevoel had: dit is het. Door over mijn werk te beginnen schrijven, legde ik mezelf ook discipline op. Ik verplichtte mezelf om over élk werk iets te schrijven: ofwel op het moment dat ik eraan werk, ofwel wanneer het net klaar is. Dat geeft me meer inzicht in waar ik mee bezig ben als kunstenaar. Bovendien wordt het zo gemakkelijker om over mijn kunst te praten wanneer iemand daarnaar vraagt. Een selectie van die teksten zal ik trouwens binnenkort publiceren op Beeld, waar ik via een link op mijn website naar zal doorverwijzen. Mijn website zelf wil ik niet overstelpen met info, voor meer gedetailleerde info verwijs ik door naar Beeld. Zo vullen beide sites elkaar aan.'
'Het vision board dat ik toen maakte, hangt nog steeds in mijn atelier. Ik ga er regelmatig naar kijken en probeer me te focussen op de volgende stap.'
'In de sessie rond tentoonstellen werkten we aan de hand van een maquette de voorbereiding van een expo uit. Voor mijn expo in de Warande nam ik deze werkwijze over en maakte een maquette van de ruimte. Het heeft me geholpen bij de vraag hoe ik mijn verhaal kon vertellen en hoe de werken in de ruimte te plaatsen.
Het is zo belangrijk om stil te staan bij wie je bent als kunstenaar en waar je naartoe wil. Het vision board dat ik in de eerste Parcours-sessie maakte, is een goed middel om daar zicht op te krijgen. Ik maakte een soort collage, bestaande uit 7 stappen. Het gekke is dat die verschillende stappen ook effectief aan het uitkomen zijn. Dat vision board hangt nog steeds in mijn atelier. Ik ga er regelmatig naar kijken en probeer me te focussen op de volgende stap. Het blijft daar zeker hangen tot mijn laatste stap – een expo in New York - is uitgekomen. Dat gaat volgens mij nog 5 of 10 jaar duren, maar dat is oké!'