Flore Deman kiest

“Het werk van Louise De Meester straalt een speelsheid uit waar je meteen blij van wordt. Op het eerste zicht zie je twee kippen tussen het gras. Dan valt het op dat de ene kip een ei in haar buik heeft, waarna je plots ook het felrode ei van de andere kip opmerkt. Beiden staren ze een beetje verbaasd naar dat rode ei. Dat vind ik leuk.

Het is een tekening waar je wel eventjes naar kan kijken en op ontdekking in kan gaan. Er wordt een heel verhaal verteld in één beeld en als kijker wordt je fantasie uitgedaagd om mee te gaan in dat narratief. Die ene tekening maakt je meteen nieuwsgierig naar de rest van het verhaal, het ‘ervoor’ en het ‘erna’.

Niet alleen het onderwerp is erg speels maar ook de uitvoering. De ongedwongen combinatie van de verschillende materialen en kleuren is helemaal geslaagd. Snelle verfstroken voor de planten, de meer uitgewerkte uitvoering van de kippen, potloodvegen die de schaduw aangeven en de stippeltjes in de verf tussen de planten. Alles wordt uiteindelijk samengebracht tot een mooi geheel door de kleuren en de achtergrond.”

“Bij het bekijken van de tekeningen was er één tekening die, met een hypnotische blik, mijn aandacht greep.
Ik bekeek de tekening – die voor mij een eerste aanzet lijkt, een studie voor een schilderij – van dichterbij, en dan valt de vlotheid van tekenstijl op, aangenaam om naar te kijken. Er is een directheid aanwezig, geen twijfel. Een duidelijke aanpak in het overbrengen van een gedachte naar een tekening.
Het is voor mij niet nodig om te achterhalen wat de betekenis van dit beeld moet zijn: het staat op zichzelf en heeft genoeg kracht om beeldend te imponeren.”

“De tekening trof mij niet enkel door de sterke compositie, ruw en zacht materiaalgebruik en een vaag dieptezicht maar bovendien wordt de tekening spannend in het blad gezet. 
De heftige, bijna gekraste getekende lijnen van de romp van het beest, de poten die onvolledig getekend zijn en daardoor net krachtig over de grond zweven vooraleer ze zullen neerkomen: ze geven het beeld een bijzondere uitstraling. 
De grote beweeglijkheid van het angstig beest – dat afremt voor één of ander gevaar en dit in de ogen kijkt – trekt de kijker even in de wereld van de kunstenaar.”