Liefde voor collage
Deel 1: Griet Loix en Jelle Van Den Heede over altijd maar zoeken in stapels papier
Urenlang zoeken naar de perfecte compositie of de spannendste kleurcombinatie: een collage is zelden gewoon wat knip- en plakwerk. Dat kunnen Griet Loix en Jelle Van Den Heede, collageliefhebbers bij uitstek, beamen. Misschien inspireert hun verhaal je om zelf een collage te maken voor de open call 'Dive into Mankind'?
Griet Loix - 'Wanneer is het af'?
'Uit mijn collectie - hele stapels papier - kies ik een fragment van een beeld dat me intrigeert. Of ik kom een beeld tegen terwijl ik de keuken opruim en een theedoosje te mooi vind om weg te gooien. Dan pak ik mijn schaar en knip vormen uit de verpakking - op zo'n manier dat het abstracte elementen worden. Ik vis ook al eens de verfexperimenten van mijn kleuter op uit de vuilbak, deconstrueer ze en giet ze in een nieuwe compositie. Als ik een vertrekbeeld heb, wordt het zoeken in alle stapels naar wat daar bij past.
Maar de moeilijkste vraag blijft: wanneer is het af?
'Collage is een soort van puzzelen. De euforie als de puzzelstukken allemaal in elkaar lijken te vallen is heel aangenaam.'
Ik laat toeval graag een rol spelen. Nu en dan vormt de achterkant van wat ik uitknipte nog interessanter materiaal. Toen ik laatst helemaal vast zat, nam ik een landkaart als uitgangspunt. Ik ben beginnen knippen langs grenzen en heb zo de weg teruggevonden.
En opnieuw, het toeval leidt me hiernaartoe. Doordat ik vertrek van bestaande dingen die op mijn pad komen, verstopt het toeval zich niet te veel achter dat typisch moeilijke moment van het lege blad.
Ik verwerk niet alleen papier, maar voerde ook al maquettemannetjes op. Of legde de meest uiteenlopende voorwerpen op gekleurde transparanten op een overheadprojector en fotografeerde dat. Ik hou ook erg van druktechnieken, dus monoprints of frottage komen ook wel eens terug in mijn werk.
Mijn werk zie ik als een zoektocht om kleur en vorm in harmonie te brengen, om een verhaal op te roepen of een wereld te creëren met kleine reeksen. Ik speel graag met details zoals plooien, kreuken en barsten, of met schaduwen die in de oorspronkelijke context vaak onbeduidend zijn. Die details worden voor mij grafische elementen die, gecombineerd met weer andere details, leven en dynamiek brengen in mijn werk.
Uit de catalogus van Verbeke Foundation 'Collages & assemblages', een fijne bron van inspiratie, nam ik twee belangrijke leidraden mee: "alles wat je anders doet kijken naar de werkelijkheid is toegestaan in de collage" en "in elke collage schuilt altijd een stukje rebellie" (Xavier Canonne).
Ik haal ook inspiratie bij kunstenaars als Fabio Almeida, Andrée Arty, Pieter Bauters, David Boon, Katrien De Blauwer, Vincent La Scala, John Stezaker, Jesse Willems en Annelies Vanoost.'
Griet Loix - dsm
Jelle Van Den Heede - 'Alles kan en mag'
'Ik begin aan een collage door te bladeren in oude tijdschriften en te rommelen in dozen met oude papieren, net zolang tot ik geraakt word door een stuk van een beeld, een kleur, een textuur,... Het gebeurt heel intuïtief. Eens ik een aanknooppunt heb, begin ik te knippen en schikken. Dit kan heel snel gaan, maar het kan ook heel lang duren voor ik voel dat ik het juiste beeld te pakken heb. Na zo'n zoektocht ligt mijn tafel vol snippers
Collages maken vind ik één van de fijnste dingen die er zijn. Ik word er rustig van, ga helemaal op in het creëren. Eens ik in een soort van flow kom, vind ik het bijna jammer als het beeld dan uiteindelijk af is. Dat heb ik veel minder met tekenen of grafiek, die manier van werken geeft me meer stress.
'Bij het maken van collages heb ik altijd vertrouwen in het resultaat, waardoor alles meer vanzelf gaat. Alles kan en mag ook van mezelf, het kan bijna niet mislukken in mijn hoofd.'
Is een beeld niet wat ik ervan verwacht had? Dan verknip ik het en vind ik weer een nieuwe insteek waarmee ik verder kan. Misschien heeft het te maken met mijn achtergrond in de grafische vormgeving? Daar kwam ook heel veel knip- en plakwerk aan te pas. Geduldig blijven schuiven en proberen, net zolang tot je het juiste beeld hebt.
Ik hoor vaak van anderen dat er een bepaalde sfeer van mijn werk uitgaat, dat het uitgepuurd is en tactiel. Door de keuze voor beelden, maar evengoed door mijn kleurencombinaties.
Naast collages maak ik ook tekeningen en grafiek. Vooral grafiek heeft wel raakpunten met mijn collages. Ik gebruik vaak 'chine colle', een techniek waarbij je stukjes papier kleeft in je beeld tijdens het afdrukken van een ets. Ik maak daarnaast houten sculpturen met afvalhout en assemblages van gevonden materialen, die ik dan orden en vormgeef. Een soort van collage met levend materiaal.
In diezelfde lijn liggen mijn mobiles, die maak ik al heel lang. Het begon met mijn verzameling gedroogde plantjes, takjes en steentjes, heel fragiel materiaal dat ik in balans probeerde te brengen. Ondertussen maak ik meer abstracte mobiles met papier en karton, het raakvlak met de collages is hierbij heel groot is. Voor een expo in het Guislainmuseum deze zomer maakte ik een drieluik van twee collages en een mobile die samen één werk vormden.'
Jouw collage in een groepsexpo?
Nog tot 6 december kan je deelnemen aan de open call Dive into Mankind. Laat je inspireren door water in al zijn vormen en giet het in een collage. Stuur je werk door via Beeld en maak kans op deel uit te maken van de groepsexpo bij Cera (22 januari tot 19 maart 2021).
