Oooh-kunstenaars over verwondering

“Voor mij is verwondering iets heel intuïtief, je kan het niet echt opzoeken. Toch raak ik op de gekste momenten door heel veel verwonderd. Eigenlijk door alles. Te beginnen met de wereld die wij als mensheid vormgeven: hoe snel een menselijke ingreep slijt en erodeert en hoe wij dat vervolgens proberen op te lappen met nieuwe laagjes beton of tape. Hoe vlug er groen groeit tussen de straatstenen. Hoe de zon binnenvalt in een ruimte, en waar die zonnestraal dan op valt net op het moment dat je ernaar kijkt. Ik ben ook vaak verwonderd met mezelf. 

Verwondering helpt zeker bij het maken van werk. Als ik zoals bij ‘Tegel’ betonnen afdrukken maak van vloeren weet ik nooit zeker hoe die eruit zullen zien. Door de handeling en de materiaalkeuze ontstaat het beeld. Het is een zeer intuïtief proces waarbij de keuzes die ik maak vaak voortkomen uit de handeling van het materiaal of de ruimte waarin een werk ontstaat. 

Verder blijft de Belgische kunstenaar Joëlle Tuerlinckx mij steeds verwonderen. Met haar blik op de wereld en haar artistiek handelen, creëert ze telkens opnieuw installaties die verwonderen en meer vragen oproepen dan antwoorden geven.” 

“Wat mij steeds weer verwondert, is het raster: een hoop geordende vierkanten die mooi naast elkaar geplaatst zijn. Het fascineert me omdat het de maatschappij op een bepaalde manier heeft beïnvloed. Het heeft zich aangeboden als een overzichtelijk element dat zaken rangschikt en ordent: als ruimtelijke plan voor steden of kaarten, als efficiënt stapelen, als onderscheidende structuur, om elementen af te zonderen...  

Ik denk dat ik elke dag wel een keer verwonderd ben, al hoeft dat niet altijd grote verwondering te zijn. Een rare brievenbus of een element dat plots mijn aandacht trekt, lokt verwondering. De laatste keer dat ik echt onder de indruk was, is jammer genoeg al even geleden. Af en toe ben ik wel verwonderd over de infrastructuur of alles wat de mens al verwezenlijkt heeft. Plots bekijk je de wereld vanuit een vreemde positie waarin alles maf lijkt en dan stel ik me de vraag wie dat allemaal toch gebouwd heeft. Het besef dat elk ding in onze stedelijke omgeving bewust geplaatst is, verwondert mij.  

Het werk van Agnes Martin blijft me verwonderen. Haar schilderwerken zijn steeds weer bekorend en blijven je blik vasthouden. Daarnaast geloof ik dat het werk van Robert Rauschenberg me haast nog meer verwondert, meer specifiek zijn sculpturen, objecten en installaties. De manier waarop hij omgaat met dingen is zo direct en juist. Het resultaat klopt altijd.”