Rik De Boe kiest

“Tussen de vele fraaie inzendingen werd mijn blik toch meteen naar dit kleurrijke tafereel getrokken. Helder kleurgebruik, daarmee kan je mij namelijk nogal makkelijk verleiden.
Maar wat Jo hier heeft gedaan is het inzetten bij een eerder ‘dramatisch’ gegeven, een koppel dat in conflict is. Het is geen ordinair ruzietje, neen, die twee hebben ambras. Een kleurrijke variant dus op de echtelijke ruzie. Die twee gegevens, snoepjeskleuren en die wrange inhoud combineren, werkt hier heel komisch. Je kan er zelf veel bij verzinnen, de mogelijke dialoog tussen die twee… Als kijker heb je dus ook nog ontdekkingsruimte.
Hoewel het maar een schetsje is, staan alle lijnen wel op de goeie plek, is het beeld mooi in balans. Met zo weinig een hele wereld oproepen, daarvoor moet je toch van goeden huize zijn.
Trouwens, volgens mij zien die twee in beeld mekaar nog graag, de tekenaar heeft de vrouw de subtiele elegantie van een viool meegegeven. De scheiding is nog niet in zicht, ze komen er wel samen doorheen.” 

‘Dit is een tekening met een opvallende en krachtige compositie: de figuur is dwars over het hele blad geplaatst en boeiend afgesneden onder de romp. De zwarte penseelstreek links van het blad zorgt ervoor dat we ‘binnenkijken’ in de scène van de tekening. Met minimale middelen weet de tekenaar een hele sfeer en ruimte te scheppen die bovendien tot de verbeelding spreekt. Ligt het jonge meisje ontspannen met haar armen achter haar rug op een bed? Of slaapt ze rechtop zoals een poes of een paard dat kunnen? Slaapt ze eigenlijk wel of zijn haar ogen gesloten in een moment van gestolen genot? Een spel van vrijheid en gebondenheid, sereniteit en spanning wordt opgeroepen in één enkel beeld. En Breitners en Balthus’ meisjes zijn nooit ver weg.’

Dag 5 van A Paper / A Day! En daarbij koos Renee Pevernagie deze schijnbaar snelle stationsschets van @greta.van.der.cammen.