“Wanneer ik mijn blik over de verschillende inzendingen liet dwalen, viel deze tekening me meteen op. Ze verbeeldt drie gestileerde figuurtjes. Ze staan op de tippen van hun tenen om toch maar een glimp te kunnen opvangen van wat zich buiten beeld bevindt. Hun handeling verraadt een hedendaags fenomeen, maar vormelijk horen ze eerder in een ander tijdperk thuis (ook hun kapsels zijn trouwens wat gedateerd). Die frictie vind ik interessant. Stilistisch zou ik ze onderverdelen bij de vlakheid van Japanse prentkunst, de naïviteit van Henry Darger en het kleurgebruik van Paul Duhem.
De eenvoud en de kleuren van dit werk spreken mij aan. Het werkt ook goed in combinatie met het speelse thema. Ik lees deze tekening als een knipoog naar ons, mensen, die al te graag naar onze smartphone grijpen om niets te moeten missen. Maar juist door dat gebaar vergeten we echt te kijken naar de omgeving om ons heen. Als je dan even ophoudt met het staren naar je schermpje, merk je hoe onnozel we er soms kunnen uitzien. Ik vind het bewonderenswaardig hoe dit banale onderwerp zo belangeloos en eerlijk werd verbeeld. Mooi!”
