Ook de medewerkers van Kunstwerkt grasduinen door Beeld. Het gevolg: een selectie van enkele werken die hen erg aanspreken. Priscilla, onze stagiaire, koos deze 6 bijzondere werken.
Als ik naar dit werk kijk, heb ik het gevoel dat ik uit het raampje van een vliegtuig staar. De touwtjes voor het beeld brengen een gesloten gevoel, maar nodigen terwijl uit om te piepen door de gaatjes. Het verstopte wolkenlandschap doen me denken aan een hoge vlucht terwijl de zon ondergaat.
Bij mijn selectie merkte ik opnieuw hoeveel ik hou van dromerige en kleurrijke werken. ‘City’ is zo’n werk dat mij vrolijk kan maken door ernaar te kijken. De dikke verfstroken geven een wazig gevoel, terwijl het de hardheid van de stad perfect uitdrukt. De bergen op de achtergrond geven dan weer het gevoel dat je in een klein stadje in Portugal bent. Daar wil ik wel naar op reis!
Tijdens mijn eerste stageperiode vorig jaar bij Kunstwerkt hielp ik voornamelijk bij de voorbereidingen van het grafiekfestival Drukdrukdruk. Dankzij dat project heb ik mijn nieuwe liefde voor grafiekkunst ontdekt, waarbij vooral linodruk eruit springt. Onvermijdelijk dus dat er een linowerk in mijn selectie sluipt.
Toen ik deze wolkenjager tegenkwam, was ik dan ook onmiddellijk verkocht. De fijne lijnen zorgen voor beweging in het beeld, waardoor het lijkt alsof hij ieder moment uit het blad gaat rijden.
“Wauw”: dat was het eerste dat bij me opkwam toen ik ‘Heartbeat’ zag. Het werk doet me denken aan een neon-wandverlichting, maar gaat verder dan dat. De verschillende laagjes geven de impressie dat het hart echt aan het kloppen is. Het bijhorende filmpje heb ik al honderd keer op repeat bekeken, en nog krijg ik er niet genoeg van. Het deed mijn hart alvast sneller kloppen!
Deze stageperiode verdiepte ik me volledig in de collagekunst. Net als bij de vorige periode verloor ik opnieuw mijn hart aan een prachtige discipline.
Als kind van de zee werd ik onmiddellijk aangetrokken tot dit werk van Mieke Vanden Eynde. De driehoeksverhouding tussen de visser, het meisje en zee zijn verhalen waar ik mee opgroeide en nu nog zie bij vrienden. De kleine details zoals het hartje in de bubbels of het schortje maken het volledig af. Enkel een meeuw ontbreekt nog.
Ik vind dit simpele, maar doordachte werk van Greet Vandepitte echt geniaal. Het spel van schaduw en licht zorgen voor interessante vormen en geeft extra dimensie aan het werk. Daarnaast rees de vraag bij mij op: ss dit eigenlijk wel kunst? Is dit misschien toevallig gevallen licht op het witte blad wel expressief genoeg? Of is de foto eerder het kunstwerk, en niet wat er op het blad gebeurt? Aan jou om hier ook over na te denken…