Hilde: ‘Het is een uitdaging om een reis in beelden en kleuren te vatten. Elke streek heeft een eigen esthetiek, en dat prikkelt me. Bovendien gaat het vaak om feelgood-beelden: zonnige momenten met mijn gezin, samen op pad, vakantie. Ik kijk er ook telkens naar uit om achteraf met dat beeldmateriaal aan de slag te gaan. Ik denk na over kleurpaletten en kan meerdere dagen met het mengen en combineren van kleuren aan de slag gaan. Ik maak na elke reis een reisdagboekje in zakformaat dat ik aan vrienden en geïnteresseerden bezorg.

Op reis heb ik altijd mijn smartphone bij, dus ik maak voortdurend foto's. Of ik geef instructies aan mijn co-piloot als ik zelf rijd: ‘Nu! Neem dat beeld!’ (lacht) Eenmaal thuis print ik de beelden heel licht af op A3-formaat, zodat ik er meteen over kan schilderen. Dat maakt dat ik snel verschillende versies kan maken, met andere kleuren of accenten. Ik noem het voorstudies. De sterkste beelden werk ik verder uit op grotere doeken.’

Haar werkwijze laat Hilde toe om te experimenteren met kleurcombinaties, composities en sfeer. Ze beheerst de kunst van het weglaten in haar schilderijen, waar gedempte kleuren en ingetogen tinten overheersen.

Hilde: ‘Die kleurkeuze is uit mijn techniek gegroeid. Op Sint-Lucas leerde ik tekenen met houtskool, en die restanten mengden zich met de verf. Dat gaf vergrijsde, gedempte kleuren. Later begon ik bewust zwarte inkt of acryl aan mijn kleuren toe te voegen om dat effect te behouden. Ik meng mijn verf in kleine potjes, zoals sausjes. Elk mengsel krijgt aandacht.

De werking van een kleur op een gekleurde ondergrond, of naast een andere kleur, vind ik heel boeiend. Daarin laat ik weinig aan het toeval over. Het past ook bij mijn thematiek. De gedempte kleuren zorgen voor verstilling. Herinneringen hoeven niet luid te zijn. Ze mogen fluisteren.

Ik werk overbodige details weg en probeer zo tot de essentie te komen. Niet alles hoeft uitgelegd te worden. Soms zegt een schaduw, een kleurvlak of een houding genoeg.’