Een oeroude techniek een hedendaagse twist meegeven, dat is waar Laurence Christiaens in haar artistieke zoektocht op uitkwam. De Brugse kunstenares combineert kantklossen met een verrassende materiaalkeuze: ijzerdraad. Het resultaat zijn imposante, maar ook fragiele monumentale werken, met een hoofdrol voor licht en schaduw.

Laurence: ‘Mijn werk is gegroeid uit de behoefte om met ijzer te experimenteren. Ik ontwierp een werk dat ik liet laseren uit een ijzeren plaat. Ik haalde voldoening uit het ontwerpen, in karton omzetten en laten uittekenen op computer en laseren in een bedrijf. Maar het proces was me toch te mager. Toch kreeg het werk een plek aan mijn keukenmuur. Elke ochtend zorgde het zonlicht voor een mooi schaduwspel. Op die manier is mijn interesse geboren om me te verdiepen in licht en schaduw.

Tijdens mijn zoektocht kwam de kantklostechniek op mijn pad. Tijdens mijn opleiding aan de academie ging ik al vlug over op experimenten met verschillende soorten metaaldraad. Ik maakte de bewuste overweging om niet met dure zilver- of gouddraad aan de slag te gaan. Ik werk met heel gewoon materiaal, zoals metaaldraad of inox, in verschillende diktes. Ik voel de drang om dat materiaal naar een hoger niveau te tillen.'

'Metaaldraad is bijzonder moeilijk te manipuleren. De draad gaat vaak zijn eigen gang. Wat ik denk te bereiken, lukt niet altijd en soms is een nieuwe wending noodzakelijk. Er ontstaat een spel dat soms frustrerend is, maar ook altijd bijzonder en zelfs hemels.

Licht en schaduw maken belangrijk componenten uit van het werk. Wat het licht zal doen, blijft een verrassing en leidt naar de essentie: dat niets vast ligt, dat alles in beweging is en steeds verandert, dat licht en donker bij elkaar horen, dat donker ook mooier kan zijn dan licht, dat kleur heel erg raakt maar kleurloos er evengoed mag zijn, dat klein heel groot kan zijn en groot niet groots hoeft te zijn.

Zelf heb ik een behoorlijke portie schaduwkant mogen voelen en meemaken. Door mijn beroep als psychotherapeut was het besef altijd aanwezig dat schaduw niet los te koppelen valt van het leven op zich, dat iedereen er mee in contact komt en dat je er niet naast kunt kijken. Als de zon te hevig is zoek je de schaduw op. Zo is ieder levend wezen op zoek naar evenwicht. De juiste balans vinden is een overlevingstechniek maar lijkt ook vaak op koorddansen.’

Laurence Christiaens stelt tentoon:

Schaduwkant, solotentoonstelling bij KNSTWRK, Edegem, van 8 tot en met 22 oktober 2023.

Laurence Christiaens

°1955
Heeft een atelier in Brugge.
Maakt monumentaal werk waarbij ze klost met ijzerdraad.