Maak kennis met de jury van Draad
Absurditeit: dat is het thema van de nieuwste editie van Draad. Een ruim thema, dat evenveel insteken heeft. Om je op weg te zetten, polsen we bij Sadrie Alves, Sofie Hermans en Suzanne Landrieu: de driekoppige jury achter dit project. Elk met hun eigen blik op het medium buigen ze zich in oktober over de inzendingen. Tot en met 15 oktober kun je jouw werk met een hoekje af, insturen via het online platform Beeld.
SOFIE HERMANS
Na een geslaagde eerste editie in 2024 lanceren Kunstwerkt en Texture een nieuwe call. Daar mocht Sofie Hermans, samen met Katja Noelmans (samen Duo Wonder) deelnemen met hun reeks ‘muurjuwelen’. Niet alleen vanuit haar eerdere deelname, maar ook vanuit haar blik als textielontwerper, docent-onderzoeker bij Kunstacademie Maastricht (HBO) en docent atelier Modeontwerp en Textiele Kunst aan de Kunstacademie te Maasmechelen (DKO), bleek ze de perfect match voor de jury van deze editie van 2025.
Je nam deel aan de eerste editie, nu zit je aan de andere kant als jurylid. Wat is er veranderd?
Sofie: “Deze keer werkt Draad met een specifiek thema: absurditeit. Dat is ook het jaarthema van het Memento Woordfestival 2026 in Kortrijk, dat samenvalt met de tentoonstellingsperiode van Draad. Letterzetter Myriem El-Kaddouri schreef een visietekst over absurditeit. Mijn collega-juryleden en ikzelf hebben die in primeur mogen lezen en als startpunt genomen voor een gezamenlijk onderzoek naar wat absurditeit voor ons betekent. Daaruit kwam naar boven dat absurditeit vaak over tegenstellingen gaat: een wereld die almaar sneller draait, terwijl we meer en meer verlangen naar traagheid. Of de tegenstelling tussen de harde realiteit en het tactiele, zachte van textiel.”
Welke linken zie jij zelf tussen textiel en absurditeit?
Sofie: “Absurditeit zit voor mij ook in hoe nonchalant we met textiel omgaan – hoe snel we bijvoorbeeld stoffen weggooien. En hoe uit die overconsumptie, die overproductie ook weer mooie dingen kunnen ontstaan. Ook in mijn artistiek onderzoek keert de vraag steeds terug naar welke waarden, verhalen en kwaliteiten schuilen in textiel dat als versleten, afgedankt of waardeloos wordt gezien. Hierop geef ik een antwoord met aandacht en herwaarderen van het bestaande, een zoektocht naar vorm voor wat achterblijft.”
Wat is voor jou als textielkunstenaar de waarde van een initiatief als Draad?
Sofie: “Het gaat niet alleen om het kunnen tonen van je werk – al is dat ook belangrijk natuurlijk, zeker voor kunstenaars die nog niet veel exposure hebben gehad. Maar wat voor mij misschien nog waardevoller was, waren de gesprekken met de andere deelnemers, de nieuwe verbindingen die je kan leggen. En een initiatief als Draad helpt uiteraard om textielkunst nog zichtbaarder te maken. Ik zie wel een groeiende belangstelling voor textielkunst, maar er zijn nog altijd niet zoveel publieke plekken waar textiel als artistiek medium expliciet een plaats krijgt. Texture is daarin een belangrijke speler.”
SADRIE ALVES
Vanuit New York spreken we Sadrie Alves. Als beeldend kunstenaar resideert ze daar tussen augustus en november in Residency Unlimited, samen met een heleboel andere kunstenaars. Haar praktijk is een versmelting van performance, workshops, keramiek, tekeningen én textiel. In haar recente werken benaderen het poëtische en politieke met eenzelfde gevoeligheid.
Wat trekt je aan in een project als Draad?
Sadrie: “Vanaf het begin lag de focus binnen het team sterk op toegankelijkheid. Het moest een open call worden die zo laagdrempelig mogelijk is. In die zin vind ik de manier waarop Draad de wereld is ingestuurd heel genereus: een voorstel mag kort en bondig zijn, en toch blijft het toegankelijk. Ik hoop dat veel kunstenaars via dit project meer zelfvertrouwen opbouwen en daardoor ook vaker durven deelnemen aan open calls.
Daarnaast waardeer ik dat Draad niet enkel over pure textielkunst gaat. Zoals de titel suggereert, is draad ook een metafoor: het kan gaan over tactiliteit, over materiaal, maar ook over conceptuele ideeën die met draad verbonden zijn. In onze gesprekken binnen het team kwam vaak die ambiguïteit naar voren: de spanning tussen zin en zinloosheid, tussen twee uitersten die niet los van elkaar bestaan. Dat fluïde karakter spreekt me sterk aan.”
Hoe verhoudt textiel zich tot jouw eigen praktijk?
Sadrie: “Ik heb Beeldende Kunsten gestudeerd, richting Illustratie aan Sint Lucas Antwerpen. Daardoor kijk ik met andere ogen naar textiel dan iemand die specifiek een opleiding Textiel gevolgd heeft. Toch zie ik veel gelijkenissen: de manier waarop textiel en illustratie opgebouwd zijn, raakt aan dezelfde beeldtaal.
Na mijn afstuderen is ook performance een belangrijk onderdeel van mijn praktijk geworden. In mijn werk gebruik ik textiel vooral als drager – vaak letterlijk om op te tekenen. Daarnaast ben ik sterk geïnspireerd door weefculturen: niet alleen door hun symboliek en beeldtaal, maar ook door de concepten die eraan verbonden zijn. Net als illustratie is textiel in staat om beelden opnieuw te vertellen en te herinterpreteren, zonder ze volledig te herscheppen.
Welk soort textielwerk triggert jou? Waar ga je naar op zoek in de inzendingen?
Op dit moment heb ik nog geen inzendingen gezien. In het algemeen kijk ik graag naar hoe iemand zelf betekenis geeft aan een werk. Het gaat voor mij om het persoonlijke, om de motivatie achter de keuze om iets te maken. Dat hoeft geen ‘perfecte’ uitleg te zijn – die kan ik zelf ook niet altijd geven over mijn eigen werk – maar wel een eerlijke insteek.
Daarnaast let ik op afwerking en uitvoering: welke keuzes zijn er gemaakt, hoe wordt het materiaal ingezet? Ik hou van werken die een zekere verfijning tonen. Ik heb een grote affiniteit met delicate details, met het bijna onzichtbare. Daarom ook dat kunstenaars zoals Shradha Kochhar en Greg Carideo me mateloos inspireren. Hun manier van omgaan met textiel, materiaal en symboliek resoneert sterk met mijn eigen praktijk.
SUZANNE LANDRIEU
Suzanne Landrieu richtte kunstruimte 4n20 op in een voormalige weverij in Kortrijk, samen met vijf ex-studenten van KASK Kortrijk. Wat begon met een jaarlijkse expo groeide tijdens de coronaperiode uit tot een vaste tentoonstellingsplek met vier tentoonstellingen per jaar. Onder de noemer Kunstlicht kan de ruimte dan weer gebruikt worden door kunstenaars, organisaties, scholen… uit de buurt. Textiel is nauw verweven met 4n20. Niet verwonderlijk, want het pand is een voormalige weverij en Suzanne heeft een achtergrond in mode.
Wat is textiel voor jou?
Suzanne: “Voor mij is textiel altijd verbonden geweest met het idee van een tweede huid. Het beschermt ons, vormt ons, beïnvloedt zelfs hoe we ons voelen. Ik heb ook gewerkt rond theaterkostuums: kleding die niet enkel ‘bekleedt’, maar ook een rol of een status oproept. Dat intrigeert me enorm. Kunstenaars als Erwin Wurm deden me experimenteren met kledij die het lichaam vervormt of verlengt. Textiel is altijd dicht bij ons. Het zegt iets over wie we zijn, hoe we ons tonen. Voor mij is dat een oneindige bron van verbeelding.”
Deze nieuwste editie van Draad draait rond het thema absurditeit. Hoe interpreteer jij dit thema?
Suzanne: “We leven in absurde tijden. Soms moet je net buiten de lijntjes stappen, even gek doen, om te overleven. Dat kan bevrijdend werken. Ook in kunst, en zeker in textielkunst, die vaak nog in het keurslijf van het alledaagse zit: tapijten, lakens... Er zijn heel wat textielkunstenaars die het materiaal radicaal anders benaderen: een tapijt dat als schilderij wordt gepresenteerd, haren die tot draad verwerkt worden, keramiek dat geweven lijkt. Dat vind ik mooi: de bevrijding van de materie. Kunstenaars die een ambachtelijke basis nemen en daar iets totaal onverwachts mee doen.”
De inzendingen lopen nu volop, wat hoop je te zien te krijgen?
Suzanne: “Het is spannend om te zien hoe de inzendingen van Draad het begrip textielkunst zullen oprekken: is iets nog textiel of niet? Die vraag zal ongetwijfeld vaak terugkomen. We zijn met drie juryleden die al een bepaald idee hebben van wat textiel is, door onze opleidingen en achtergrond. Maar we hopen vooral uitgedaagd te worden: dat kunstenaars ons tonen dat textiel veel meer kan zijn dan wat wij zelf verwachten. Dat we werk zullen zien dat textiel bevrijdt van zijn vanzelfsprekendheid.”
Is de open call Draad iets voor jou?
Nog tot 15 oktober 2025 kun je je inschrijven via het online platform Beeld.
Meer info
